Recente ontdekkingen door archeologen en onderzoekers hebben een nieuw licht geworpen op de Inca's en onze vermoedens over deze fascinerende pre-Colombiaanse beschaving op zijn kop gezet.
In Dicht bij Vermeer geeft Gouden Kalf winnaar Suzanne Raes een unieke inkijk in de totstandkoming van de grootste Vermeertentoonstelling ooit. Ze filmt Rijksmuseum curatoren Gregor Weber en Pieter Roelofs en restauratoren Abbie Vandivere en Anna Krekeler in hun missie om een nieuwer, completer beeld te geven van de schilder. Want hoewel Het melkmeisje en Meisje met de parel wereldberoemd zijn weten we weinig van Johannes Vermeer zelf. Geen zelfportretten, geen brieven, geen aantekeningen; een klein oeuvre is alles wat de Hollandse Meester naliet.
Het is het jaar 1858. In de Joodse wijk in Bologna, dringen soldaten van de Paus het huis van de Mortara’s binnen. Op bevel van de kardinaal moeten ze de zevenjarige zoon Edgardo meenemen. Als baby schijnt hij in het geheim te zijn gedoopt door het kindermeisje, met als gevolg dat hij nu volgens de Roomse wetten een katholieke opvoeding moet krijgen. Edgardo’s ouders blijven in wanhoop achter en doen er alles aan om hun zoon terug te krijgen. Met brede steun van binnen en buiten de Joodse gemeenschap krijgt de strijd van de Mortara’s al snel een politieke lading. Terwijl de Kerk en de paus hun machtspositie zien wankelen met de steeds luidere roep om een verenigd Italië, weigeren ze de jongen op te geven.
Snel op de been met een dikke snor, een klein postuur en een onderzoekende blik. Gedurende een paar dagen in de bergen, in zijn geboorteland, benaderen we een man, vreemd en luidruchtig, maar toch oprecht en gevoelig, een jager. Op zijn eigen manier laat de heer Sotiris licht schijnen op onze band met de natuur, de geschiedenis en de mens.