Beelden van volksgejubel, verzetsstrijders die door Parijs marcheren: de herinnering aan de bevrijding is vaak positief. Na jaren van oorlog en bezetting was Frankrijk echter gekneusd en herstelde het niet onmiddellijk van dit trauma. Wraak, wrok en verdeeldheid verscheuren het land, tegen een achtergrond van ellende en ruïnes. Om zichzelf gerust te stellen, vond de natie de geschiedenis van de bezetting opnieuw uit en zocht nationale eenheid in de gaullistische mythe. Deze documentaire, samengesteld uit ingekleurde archieven en interviews, probeert een nauwkeurig portret te schetsen van het naoorlogse Frankrijk, zonder toe te geven aan de verleiding om een land af te beelden dat in een burgeroorlog is gestort.
Speelfilm over het leven van Aletta Jacobs (1854-1929). Aletta Jacobs weet al op jeugdige leeftijd dat ze dokter wil worden. Ze verzoekt Thorbecke om toegelaten te mogen worden tot de universiteit en vestigt zich na haar studie als eerste vrouwelijke arts in Amsterdam. Hier verdiept ze zich met name in sexualiteitsproblemen bij vrouwen en zet ze zich in voor algemeen kiesrecht. Regisseur Nouchka van Brakel figureert in de film als interviewster die tijdgenoten ondervraagt over het leven en werk van dr. Jacobs. De vraaggesprekken geven een impressie van de stroom van negatieve reacties, die de feministe over zich afriep. Als Aletta aan het eind van de film terugblikt op haar leven, blijkt evenwel uit vele foto's en brieven hoezeer ze uiteindelijk werd gewaardeerd.