De film gaat over een vrouwelijke piloot die na een bloedstollend ruimtegevecht neerstort op een troosteloze planeet. Ze is de enige overlevende en moet zien te navigeren onder bikkelharde omstandigheden om zichzelf te redden voordat haar zuurstof op is.
Het jaar 2151. In de nasleep van een onderdrukkende klassenoorlog is het ruimteschip van vijf bemanningsleden vernietigd. Ze zijn gedwongen om met een ontsnappingsmodule, die gebouwd is voor vier personen, het schip te verlaten. Onder hen is een zwangere officier.
Voordat je het perfecte antwoord ontdekt, moet je eerst een andere Gantz ontdekken. Deze film, uitgezonden op het Nippon Television-netwerk vóór de bioscoopuitgave van Gantz: The Perfect Answer, is een alternatieve perspectiefversie van de eerste Gantz-film van hetzelfde schrijf-regieteam van de tweedelige theatrale film. Naast verkorte scènes uit de Gantz-film bevat Another Gantz een nieuw subplot dat een onderzoeksjournalist volgt die niet in de theatrale film is opgenomen. Another Gantz duikt diep in het mysterie en biedt een nieuw stukje richting het oplossen van de complexe puzzel die de wereld van Gantz is.
Rin, een gepeste tiener, ontdekt op haar zestiende verjaardag dat haar arm gemuteerd is in een mes-achtig wapen. Een geheimzinnige organisatie wil haar te pakken krijgen en haar ouders worden vermoord. Rin wordt op het nippertje gered door een krachtig wezen genaamd Hiruko. Niet lang daarna besluiten mutanten uit heel Japan om samen te komen en te trainen, zodat ze de regering omver kunnen werpen. Ondertussen gaat Rin, uitgerust met een speciaal ijzer masker, de strijd aan. Ze gebruikt haar krachten om wraak te nemen.
De zeven korte films waaruit GENIUS PARTY bestaat, kunnen niet diverser zijn, alleen verbonden door een hoge standaard van kwaliteit en inspiratie. Het introstuk van Atsuko Fukushima is een fantastische abstractie om met de ogen in je op te nemen. Masaaki Yuasa, bekend van MIND GAME en CAT SOUP, brengt zijn kenmerkende en bedrieglijk eenvoudige grafische stijl en droomtoestandslogica naar de tafel met 'Happy Machine', zijn draai aan het vroegste jaar van een kind. Shinji Kimura's griezelige 'Deathtic 4' lijkt ondertussen de griezelige hoeken van de verbeelding van een kind aan te boren en een speelgoeddoos vol duistere geneugten te openen. Hideki Futamura's 'Limit Cycle' roept een visie op van virtual reality, terwijl Yuji Fukuyama's 'Doorbell' en 'Baby Blue' van Shinichiro Watanabe ingetogen realisme gebruiken voor zeer surrealistische doeleinden. En Shoji Kawamori, met 'Shanghai Dragon', neemt de stijlfiguren en conventies van traditionele anime mee voor een erg leuke joyride.