De negentig minuten durende documentaire van Daniel Anker behandelt ruim zestig jaar een zeer complex onderwerp: de ingewikkelde, vaak tegenstrijdige relatie van Hollywood met nazi-Duitsland en de Holocaust. De vragen die het oproept sluiten aan bij de aard van de manier waarop film in onze cultuur functioneert, en hoewel nauwelijks uitputtend, biedt de film van Anker een goed, tot nadenken stemmend uitgangspunt.
De film is een studie van Anton Szandor LaVey, leider van een cultus van duivelaanbidders in San Francisco. Hij en zijn Church of Satan voeren een zwarte mis uit, waarin een naakte vrouw als altaar dient en een boa constrictor zich om een naakte heks wikkelt. Er zijn journaalbeelden opgenomen waarin LaVey's buren worden geïnterviewd over de leeuw die hij in zijn huis hield totdat klachten ertoe leidden dat het dier naar een dierentuin werd overgebracht. De ideologie van de Kerk van Satan wordt besproken: afwijzing van schuldgevoelens, seksuele vrijheid en genotzucht.